Posiadasz najnowszy procesor Sandy Bridge? Kupiłeś wersję do OC z tzw. literką K, ale jeszcze nie wiesz jak się za to zabrać? Jeśli domyślne taktowanie procesora to dla ciebie za mało i wymagasz od procesora wyciśnięcia z niego ostatnich soków warto wziąć się za jego podkręcanie! Overclocking nigdy nie był łatwiejszy od tego dostępnego na najnowszej podstawce LGA1155.
LGA1155 w pigułce
Jak wiadomo, posiadając płytę na chipsecie H61 lub H67 nie mamy możliwości podkręcania procesora. Do OC potrzebujemy płyty o każdym innym chipie niż wcześniej wymienione. Procesory bez „K” czyli np. i5-2400 lub i3-2100 mają bardzo ograniczone możliwości podkręcania. OC takich procesorów ogranicza się praktycznie tylko do zmiany mnożnika Turbo (tylko i5) i podbicie nieznacznie BCLK. Podkręcanie przez BCLK możemy sobie darować, gdyż wzrost wydajności będzie nieznaczny, a przy podnoszeniu BCLK „nadwyrężamy” resztę sprzętu. 2500K i 2600K – głównie tymi procesorami zajmiemy się w tym poradniku.
Platforma testowa
Intel Core i5 2500K 3.3GHz
Asrock Extreme4
2X2GB DDR3 G.Skill Ripjaws 1333MHz CL9
XFX Core 550W
Zalman CNPS10X Performa
MSI Radeon HD6950 2GB Twinfrozr II
Do OC nie zabieramy się nie mając markowego zasilacza!
Zdaję sobie sprawę z różnorodności występujących BIOS-ów, jednak nie jestem w stanie przedstawić wszystkich funkcji z każdej wersji BIOS-u.
Opis funkcji BIOS-u
Tak prezentuje się BIOS z płyty głównej Asrock Extreme4
Nas interesuje głównie zakładka OC Tweaker:
Jak widać, mój procesor jest już po OC 🙂
Ideą podkręcania Sandy Bridge jest wzrost taktowania poprzez zwiększanie mnożnika. Możemy to zrobić zmieniając CPU Ratio Setting. Łopatologicznie – z mnożnikiem 33 i BCLK 100MHz otrzymujemy 3.3GHz, gdy mnożnik zwiększymy do 39, otrzymamy 3.9GHz – prosta matematyka :).
Dalsze ważne funkcje:
Internal PLL Voltage: Ustawiamy na Enabled – zwiększa możliwości OC
Intel SpeedStep Technology: Zmieniamy na Disabled, po OC możemy próbować ją włączyć – dynamiczna zmiana mnożnika
Turbo boost power limit: Tak jak nazwa wskazuje, ustawienia Turbo Boost, czyli automatycznego OC
Host Clock Override (BCLK): Posiadając „K” najlepiej zostawić w spokoju, gdyż jak pisałem wcześniej, podnoszenie tego ogranicza się do 106-108MHz.
Spread Spectrum: Ta funkcja redukuje zakłócenia elektromagnetyczne. Do OC obowiązkowo wyłączyć – gdy włączone może zmniejszyć stabilność.
DRAM Configuration: tam możemy poustawiać timingi i taktowanie dla pamięci. Jako, że pamięć nie ma praktycznie żadnego wpływu na OC pominę tą zakładkę
Power Saving Mode: Disabled – Jak sama nazwa wskazuje, oszczędzanie energii
CPU Core Voltage: Zmiana napięcia procesora. Możemy pobawić się offsetem, dzięki czemu możemy zaoszczędzić trochę energii, gdy CPU będzie się nudził albo ustawić stałe napięcie. Intel nie zaleca przekraczania 1.52V dla 2500K i 2600K. Weźmy za bezpieczną granicę 1.5V ;). Dla tych, którzy lubią jednak mocne OC – posiadając mocne chłodzenie można na chwilę do testów wyjechać poza tą granicę, jednak powyżej 1.6V nie polecam dawać na powietrzu.
CPU Load-Line Callibration: Korekcja V-dropa. Ustawiamy na Level 2/Ultra High/75% (w zależności od tego jaki mamy BIOS). WAŻNE! Wielu ludzi popełnia ten błąd i daje Level 1/Extreme/100%. Gdy tyle damy płyta zapodaje nam większe napięcia, niż mamy ustawione w BIOS-ie.
DRAM Voltage: Gdy nie kręcimy ramów ustawiamy na standardowe napięcie dla DDR3, czyli 1.5V (Wyjątek stanowią moduły high-endowe lub tzw. low voltage. O to jakie napięcie na takich pamięciach ustawić sprawdź na nalepkach na pamięciach.)
PCH Voltage: Ustaw od 1.05-1.07V – Odpowiada za kontrolery SATA i USB – nie ma wpływu na OC
CPU PLL Voltage: 1.7-1.8V – nie ma wpływu na OC. Płyty Asrocka szczególnie lubią zawyżać to napięcie (dając V pokroju 1.83-1.84)
VTT Voltage: Inna nazwa: VCCIO Voltage. Ustawiamy na 1.05V, w ostateczności można podbić, jednak w większości przypadków nie ma wpływu na OC
VCCSA Voltage: Zostawiamy na 0.925V. Podbicie tego może zwiększyć stabilność na bardzo wysokich taktowaniach (pow. 5GHz), jednak może skrócić żywotność procesora
Dodatkowo w CPU Configuration wyłączamy funkcje odpowiedzialne za oszczędzanie energii: EIST, C1E, C3, C6. Po OC możemy próbować je włączyć – o wadach i zaletach tego rozwiązania będzie opisane w drugiej części poradnika
Podkręcanie
Prawdę mówiąc, teoria w tym przypadku jest trudniejsza niż praktyka. Sam etap podkręcania jest łatwiejszy, niż wydaje 🙂
Na początek możemy ustawić mnożnik x38-x39 – prawie 100% pewności, że procesor będzie w pełni stabilny. Kolejne kroki odbywają się poprzez podnoszenie mnożnika o 1 w górę i ew. podnoszenie napięć procesora
Udaje nam się, system się włączył. Dla pewności sprawdzamy programem CPU-Z, czy procesor został poprawnie podkręcony.
Teraz czas przetestować stabilność procesora oraz sprawdzić temperatury. Do tych celów polecę program OCCT – do testowania stabilności oraz HWMonitor – do mierzenia temperatur. Pobieramy oba programy, instalujemy, uruchamiamy. W OCCT wybieramy priorytet wysoki i czas minimum 15 minut. Oczywiście – im dłuższy test tym wiarygodniejsze wyniki. Klikamy ON. Test się rozpoczyna.
Podczas testu obserwujemy temperatury w HWMonitor.
Nie powinna ona przekraczać 75*C.
Test ma się ukończyć pomyślnie – bez BSOD-ów czy błędów w programie OCCT. Gdy takowych nie będzie, oznacza to, że twój procesor został dobrze podkręcony 🙂
Jeżeli podczas testu wyskoczy BSOD, który w swoim kodzie błędu będzie miał 0x124 lub 0x101 oznacza to, że na procesorze trzeba podbić napięcie lub rzadziej VTT.
Linki
W następnej części będziemy włączać funkcje odpowiedzialne za oszczędzanie energii. Spróbujemy zaoszczędzić trochę watów i zmniejszyć temperatury
Życzę wysokich wyników podkręcania 🙂